Asparagus

No i będę musiała się rozstać z moim ukochanym kwiatkiem. Przygarnęłam go, jak bezpańskiego psa, oglądając codziennie jak zimową porą, nie podlewany marnieje na klatce schodowej. Zachwyciły mnie piękne zielone i czerwone kuleczki nasion na pożółkniętych gałązkach asparagusa. 

Ktoś się pewnie chciał go pozbyć i ktoś go pewnie wyrzucił - pomyślałam. I postanowiłam dać mu nowe życie. 

Zabrałam do domu i otoczyłam opieką. Sukcesywnie obcinałam usychające pędy, bez grymaszenia częściej odkurzałam pokój, by pozbyć się suchych szpilek z parapetu, wersalki i fotela. Wszędzie ich było pełno. Przesadziłam do większej doniczki, zasiliłam jaskółczymi odchodami. Kiedy już kwiatek odżył, wystawiłam na balkon. Do dzisiaj cieszył moje oko, był jedyną ozdobą. Był, bo własnie dzisiaj dowiedziałam się od mojej sąsiadki, że to jej asparagus. 

I pomyśleć, że jeszcze kilka dni temu chwaliłam się koleżankom moją zdobyczą, z dumą opowiadałam jak udało mi się uratować kwiatka bezdusznie wyrzuconego przez kogoś.